دلتنگی

بگذار اعتراف كنم كه بدجور دلم برايت تنگ شده فكر نكن بي وفا هستم ، دلم از سنگ نشده... اعتراف ميكنم اينك در حسرت روزهاي شيرين با تو بودنم باور نميكنم اينك بي توام كاش ميشد دوباره بيايي و يك لحظه دستهايم را بگيري كاش ميشد دوباره بيايي و لحظه اي مرا ببيني تا دوباره به چشمهايت خيره شوم ، تا بر همه غم و غصه هاي بي تو بودن چيره شوم... كاش ميشد دوباره بيايي و لحظه اي نگاهت كنم ، با چشمهايم نازت كنم در حسرت چشمهايت هستم ، چشمهايي كه هميشه با ديدنش دنيايم عاشقانه ميشد بگذار اعتراف كنم كه بدجور دلم هوايت را كرده در حسرت گرمي دستهايت ، تا كي بايد خيره شوم به عكسهايت ، هنوز هم عاشقم ، عاشق آن بهانه هايت... كاش بودي و به بهانه هايت نيز راضي بودم ، كاش بودي و من ديگر از سردي نگاهت شاكي نبودم هر چه خواستم از تو بگذرم از همه چيز گذشتم جز تو ، هر چه خواستم فراموشت كنم همه را فراموش كردم جز تو ، هر چه خواستم به خودم بگويم هيچگاه نديدم تو را ، چشمهايم را بستم و باز هم ديدم تو را ، هر چه خواستم دلم را آرام كنم ، آرام نشد دلم و بيشتر بهانه تو را گرفت ، هر چه خواستم بگويم بي خيال ، بي خيالت نشدم و به خيالت تا جايي كه فكرش هم نمي كني رفتم... ميخواستم با تنهايي كنار بيايم ، دلم با تنهايي كنار نيامد ، ميخواستم دلم را راضي كنم ، ياد تو باز هم به سراغم آمد ، ميخواستم از اين دنيا دل بكنم ، دلم با من راه نيامد ... بگذار اعتراف كنم كه دلم در چه حاليست ، بدجور از نبودنت شاكيست ، هر جا هستي برگرد كه اصلا حالم خوب نيست....